Wim Helsen is geen prutser

Wim Helsen is dé Vlaamse cabaretier van het ogenblik. In enkele jaren tijd is hij van nobele onbekende opgeklommen tot de grappigste hedendaagse Nederlandstalige stand-up comedian.

Solo debuterend in Nederland, waar hij in 2002 een finaleplaats behaalde op het Leids Cabaretfestival en waar hij in diverse VARA-programma's te zien was, werd hij gelauwerd met de VSCD-Cabaretprijs 2004 en genomineerd voor de Poelifinario 2005-2006, de prijs voor de theatermaker van de beste avondvullende voorstelling. 

Na zijn succesrijke voorstelling 'Bij mij zijt ge veilig' toert hij nu door Nederland en Vlaanderen met 'Het uur van de prutser'. Van bij het begin van de voorstelling wordt de toon gezet als Helsen off-stage het publiek als prutsers en sukkels bestempelt die een miserabel leventje leiden om kort daarna ironisch de loftrompet over zichzelf te steken.

Nee, Helsen, is geen windbuil maar een handige cabaretier die de gevoelens van het publiek manipuleert als geen ander en vooral een flinke dosis zelfrelativering inbouwt: hij slaat en zalft, attaqueert en relativeert, hanteert spot, sarcasme en cynisme, huppelt vrolijk van Absurdistan naar Melancholia en vice versa, zet je om de haverklap op het verkeerde been. Hij is de clown die geen rechtlijnig verhaal vertelt, maar van de uitwijding zijn handelsmerk heeft gemaakt. Hij vergelijkt het zelf met een omgewaaide boom waarop hij staat en van wiens stam hij geregeld (ook letterlijk) op de zijtakken springt om daarna even uitgelaten weer naar de stam terug te keren.

Op deze vertakkingen vertelt hij hilarische verhalen over de ontmoeting met schele Jezus in een piepklein kerkje in de Pyreneeën bijvoorbeeld of over de mentaal gehandicapte die zich steeds vooraan in een bus posteert en de sfeer in de bus helemaal doet kantelent. Helsen springt van hot naar her, beweegt en danst zich op Rafaella Carra's 'A far l'amore comincia tu' met sprekend gemak doorheen een woud van grappen en grollen, balancerend op de koord van waarheid en leugen, terwijl hij zijn publiek van de ene lachbui naar de andere voert, maar het ook één of twee keer tot een onheilspellende stilte noopt, die hij dan met een rake pointe doorbreekt.

Rode draad door de voorstelling is de dialoog met zijn bakker aan de overzijde van de straat die hij telkens in een verder stadium van het gesprek onderbreekt om op een volgend punt in te gaan. 

De moraal van het verhaal: laat ons prutsers, die hun leven lang dingen doen die ze eigenlijk niet met hart en ziel doen, eens de moed in de handen nemen om onze droom na te streven. Vertel het aan je vrouw, vertel het aan je vriend, vertel het aan wie je liefhebt.

Wie een voorstelling van Wim Helsen bijwoont is verzekerd van een vrolijk avondje uit. Menigeen verlaat de zaal met tranen in de ogen, nee niet van verdriet, maar dat had u al lang begrepen.

Tegelijkertijd met 'Het uur van de prutser' is hij in de bioscoop te zien in de zwarte komedie 'Dirty mind' van Pieter Van Hees.