Standard Luik in de Champions League 2009-2010

Toen Standard Luik in 2009 voor de tweede keer op rij kampioen van België werd, kreeg het een unieke kans: het was al jaren geleden dat een Belgische kampioen nog eens rechtstreeks geplaatst was voor de Champions League en de club zag zich dan ook verplicht van zeker geen slecht figuur te slaan. Teleurstellen deden de Standardmen niet, maar met een beetje meer ervaring had er meer ingezeten dan een 3de plaats die recht geeft op de Europa League na nieuwjaar.

Een behoorlijke prestatie

Standard heeft de eerste fase van het Europese kampioenenbal succesrijk afgesloten hoewel het nooit op volle sterkte kon voetballen. Immers, dé steunpilaar van de rouches, Steven Dufour, was out voor ettelijke maanden en moest op krukken alle wedstrijden van zijn ploeg volgen. Ook werd de club geregeld met kwetsuren geplaagd zodat er zelden een wedstrijd met een compleet team werd afgehaspeld. Daarenboven slaagden Carcela en Mangala erin om voor de cruciale laatste wedstrijd tegen AZ een schorsing op te lopen zodat er met tweederangsspelers als Mulemo en Nicaise moest worden gevoetbald.

Vergeten we ook niet dat van het team van vorig seizoen dat furore maakte in Europa met onder andere knalprestaties tegen Liverpool en Everton, enkele toppers als Dante, Fellaini en Onyewu vertrokken. In de plaats kwamen weliswaar beloftevolle, maar onervaren jonge spelers die het team geen echte surplus gaven zodat dit gebrek aan ervaring de ploeg toch het nodige aantal punten heeft gekost die de doorslag gaven.

Standard - Arsenal 2-3

In de eerste wedstrijd werd Arsenal meteen met de rug tegen de muur gezet: met goals van Carcela en Jovanovic op strafschop stond het na tien minuten al 2-0 en leek een stunt in de maak. Maar een tegentreffer net voor de rust, bracht onzekerheid in de ploeg. Toen Vermaelen bij een 2-2 stand na voorafgaand buitenspel en een handsfout de overwinning voor de Engelsen alsnog binnenhaalde heerste er een gevoel van onrechtvaardigheid en onvoldoende loon naar werken.

AZ - Standard 1-1

Hoewel de Nederlanders duidelijk de betere ploeg waren en Standard onderlag, slaagden de Luikenaars er toch in in de extra tijd via Traore een gelijkspel uit de brand te slepen.

Olympiakos - Standard 2-1

De rouches klommen in een prima eerste helft via De Camargo verdiend op voorsprong maar gaven die nog voor rust uit handen. Ofschoon de Luikenaars in de tweede periode de beste kansen hadden, scoorden de Grieken nog in de blessuretijd. Alweer overheerste een gevoel van 'dit hebben we niet verdiend'.

Standard - Olympiakos 2-0

Daar waar Standard in de heenwedstrijd de betere ploeg was, was dat niet het geval in de thuiswedstrijd. De Grieken domineerden bij momenten en objectief gesproken moet de overwinning dan ook als gevlijd worden bestempeld.

Arsenal - Standard 2-0

De Engelsen waren outstanding en de Belgische kampioen kon op geen enkel moment aanspraak maken op een punt.

Standard - AZ 1-1

Alkmaar moest winnen om zich nog te kunnen plaatsen voor de Europa League. Standard kreeg initieel de beste kansen met schoten van Jovanovic op de deklat en een omhaal van De Camargo via de vingertoppen van doelman Romero op de paal, maar Alkmaar speelde een goede wedstrijd en kreeg de beste kansen. De 0-1 bleef tot de 95ste minuut op het bord staan, maar doelman Bolat kopte op spectaculaire wijze de droom van AZ aan diggelen in de allerlaatste seconden en zorgde ervoor dat Standard alsnog Europees kan overwinteren.

Late doelpunten

Late doelpunten waren een constante bij zowel Standard als AZ: telkens aan het einde van de wedstrijd draaide het voor Standard twee keer goed uit (tegen de Nederlanders) en één keer slecht (op Olympiakos), de Nederlanders hadden niet minder dan drie keer pech (twee keer tegen Standard en één keer op OIympiakos) maar toch één keer meeval thuis tegen Arsenal.

Standard slikte ook enkele doelpunten net voor de rust die het eindresultaat uiteindelijk doorslaggevend bepaalden: thuis tegen Arsenal (2-1) en op Olympiakos (1-1).

Europa League

Onverhoopt sleepte Standard dus een ticket voor de Europa League uit de brand. Daarin werd het Red Bull Salzburg van de Nederlandse trainer Huub Stevens partij gegeven. De Oostenrijkse club had als enige in de poulefase alle wedstrijden gewonnen zodat de rouches voor een loodzware opdracht stonden. Thuis werden de Luikenaars al snel via topschutter Janko op achterstand gezet (0-2). Gezien het spelbeeld leek de uitschakeling dan al een feit. In de tweede helft sloeg Standard dan toch terug. Na een door Witsel omgezette penalty haalde De Camargo verschroeiend uit vanop 25 meter. Deze wereldgoal gaf de rouches vleugels zodat Witsel met een prachtige kopbal onverhoopt een uitzichtloze situatie nog in winst kon ombuigen. In Salzburg kon de Belgische kampioen in een matige wedstrijd de Oostenrijkers op een scoreloos gelijkspel houden zodat de kwalificatie voor de achtste finales alsnog werd binnengehaald.

De achtste finale

Bij de laatste zestien moesten de Luikenaars het opnemen tegen Panathinaikos Athene, een gevreesde tegenstander die het niveau van Olympiakos haalt, tegen wie Standard het in de Champions League niet onder de markt had. In Griekenland speelde de thuisploeg niet haar beste voetbal en de Belgen konden snel 0-2 uitlopen via Witsel en een herboren Jovanovic. Toen de Grieken na de rust opnieuw in de match kwamen, hield de Belgische kampioen het hoofd koel en De Camargo kon de verlossende 1-3 op het scorebord prikken. In de terugmatch was een knap doelpunt van Mbokani voldoende om de kwalificatie helemaal veilig te stellen (1-0). Nu wacht Hamburg, de killer van Anderlecht in de kwartfinale.

De kwartfinale

Tegen Hamburg kregen de rouches een topteam uit de Bundesliga als tegenstander. In Duitsland speelden de Luikenaars een goede partij. Na wat steriele druk van de thuisploeg prikte Standard en kwam zowaar op voorsprong met een kopbal van Mbokani. In de laatste minuten voor de rust gaven de bezoekers deze voorsprong nog uit handen. Na een schot op de paal van Van Nistelrooy kreeg Hamburg een penalty en schoot Van Nistelrooy twee minuten later de 2-1 op het bord. In de tweede helft kregen beide ploegen nog kansen maar de score bleef ongewijzigd zodat de kwalificatie voor de halve finale voor beide ploegen nog mogelijk was.

In de terugwedstrijd voor een furieus publiek begon Standard te voorzichtig en werd meteen op achterstand geplaatst door Petric. Twee minuten mochten de Luikenaars nog hopen op kwalificatie na de gelijkmaker op het halfuur door De Camargo, maar dezelfde Petric zette Hamburg op rozen met een wereldgoal. In blessuretijd kreeg de thuisploeg nog een doelpunt aangesmeerd zodat de nederlaag nog bitterder werd.

Het publiek bedankt zijn spelers de laatste tien minuten met een warm applaus voor het afgelegde Europese parcours. Het was lang geleden dat een Belgische ploeg nog de kwartfinale van een tornooi haalde.

De populairste kok van Vlaanderen: Piet Huysentruyt

Piet Huysentruyt is sinds hij met het TV-programma 'SOS Piet' is begonnen en er een reeks kookboeken aan koppelde een begrip in België geworden. Wie Huysentruyt zegt, zegt koken. Waarom is hij zo'n hype?

De reden van zijn succes

Huysentruyt is een Vlaamse kok (°7/12/1962) die in de hotelschool Ter Duinen in Koksijde werd opgeleid. Hij werkte in talloze restaurants in binnen- en buitenland. Met zijn Belgisch restaurant haalde hij een Michelinster. Toen het hem daar te druk werd trok hij naar Frankrijk, maar ook daar hield hij het een tijdje later voor bekeken.
Samen met Mimi Smith had Piet Huysentruyt een kookprogramma op de commerciële zender VTM dat 'Lekker Thuis' heette en dagelijks op de buis ging. Meer dan 1000 afleveringen werden uitgezonden en van de interessantste gerechten werd uiteindelijk een kookboek samengesteld.

SOS Piet

In 2004 werd een tweede kookprogramma met de populaire kok geprogrammeerd. 'SOS Piet' loopt nog steeds met ongezien succes. Het principe is eenvoudig: iemand binnen een Vlaams gezin heeft een culinair probleem en contacteert Piet die in een mum van tijd voor de oplossing zorgt. De kok wijst de persoon op zijn fouten en springt dan zelf in om met de producten die hij uit zijn magisch koffertje tovert een perfect gerecht af te leveren. Immens populair is zijn vraag aan het einde van de uitzending: 'Wat hebben we vandaag geleerd?' waarop de leerling-kok de drie punten opsomt die de basis van zijn recept vormen en die hij nooit uit het oog mag verliezen om een gave kookprestatie neer te zetten.

Populariseren

Uit dit uitermate populair programma selecteerde Huysentruyt de beste tips en gerechten die hij bundelde in een kookboek. Sinds 2007 zijn op die manier drie 'SOS Piet'-kookboeken van de persen gerold. Kenmerkend voor deze uitgaven en daarom zo gesmaakt bij het grote publiek is dat de kok zijn lezer stap voor stap begeleidt bij de bereiding van zijn gerecht. Ze staan boordevol tips om fouten te voorkomen en culinaire problemen op te lossen en worden verlucht door een schat aan foto's.

SOS Piet 1 (2007)

Hierin bundelt Piet eenvoudige en populaire Vlaamse schotels. Bij de voorgerechten horen bijvoorbeeld tomatensoep met balletjes, scampi's in look en kaaskroketten. De hoofdgerechten verspreiden de al even typisch Vlaamse geuren van rodekool, gegratineerde hespenrolletjes met kaassaus of steak béarnaise. Bekende desserts als chocomousse, sabayon en crême brulée ontbreken evenmin op het menu.

SOS Piet 2 (2008)

Gesterkt door het succes van zijn eerste SOS Piet (100.000 verkochte exemplaren) stelde de meesterkok een nieuw boek samen met de populairste recepten uit zijn programma. Natuurlijk staat het weer vol tips en trucs en duidelijke foto's die u stap voor stap tijdens de verschillende fases van het kookproces begeleiden.

Zo krijgen we nogmaals een heleboel succesrecepten voorgeschoteld als daar zijn aspergesoep, scampi's, toast champignon, steak tartaar, kalfsblanket en kip in jagersaus. Heerlijke toetjes als caramelflan of frangipantaart worden niet vergeten.

SOS Piet 3 (2009)

Nooit twee zonder drie zegt de volksmond en kijk: na dik 320.000 verkochte exemplaren van SOS Piet 1 en 2 kon een derde deel van een der meest geprezen koks uit ons land niet uitblijven: zoals in de twee vorige delen blijft eenvoud de leidraad en houdt Huysentruyt de aspirant-kok vakkundig bij de hand.

Uiteraard kregen overbekende Vlaamse gerechten als boerenomelet, sint-jakobsschelpen, een varkenshaasje of smoutebollen hun plaats maar deze keer zet hij ook internationale toppers op het menu: gazpacho, loempia en bouillabaisse passeren bijvoorbeeld de revue en geen mens die eraan twijfelt dat zelfs de minst begaafde kok er iets aardigs van kan maken.

Website Piet Huysentruyt

Gastronomie: links naar de gepubliceerde artikelen

De populairste kok van Vlaanderen: Piet Huysentruyt

Het beste bier komt uit België

De ideeën van Herman Van Rompuy, eerste president van Europa

Herman Van Rompuy die op 1 december 2010 zijn functie van Europees president opnam, is een nobele onbekende voor het merendeel van de Europeanen. Laat ons even kijken uit welk hout deze zakelijke politicus is gesneden en welke ideeën zijn beleid zullen bepalen.

Profiel

Van Rompuy wordt beschouwd als een sober en bescheiden man met een grote dosis (zelf)relativeringsvermorgen, een erudiete persoonlijkheid met een brede culturele achtergrond, behorende tot de gematigd conservatieve strekking van de christendemocratie. Hij is economist van opleiding en was minister van Begroting en vicepremier in de twee opeenvolgende regeringen Dehaene (1993-1999).

Niettegenstaande zijn conservatieve opvattingen was hij voorzitter van de Vlaamse christendemocraten toen de regering Martens VIII een van de liberaalste abortuswetten van Europa invoerde.

Toen Yves Leterme het liet afweten als eerste minister van België nam hij eind 2008 het roer over om in België de rust te doen terugkeren. Hij slaagde erin het wantrouwen tussen Walen en Vlamingen weg te masseren. Het bevestigde zijn imago van bruggenbouwer, van meester in het onderhandelen die een klimaat van vertrouwen weet te scheppen.

Van Rompuy dweept met de Franse schrijver André Malraux en met Charles De Gaulle. Zijn fascinatie voor de Japanse poëzie en meer bepaald de haiku zijn wereldberoemd sinds hij er een van eigen hand citeerde toen Spanje, België en Hongarije hun samenwerking voor het Europese presidium met een logo voorstelden:

Drie golven rollen

Samen de haven binnen

Het trio is thuis

Wat zijn nu de ideeën die hem drijven?

Van Rompuy is een man die niveau heeft en dat ook van anderen eist. Hij wil politiek bedrijven met inhoud en daaraan ontbreekt het zijns inziens te veel in de huidige politieke constellatie. Het is algemeen bekend dat hij steeds meer afstand nam van het gekibbel en de naijver in de landelijke politiek: "Ik lees en zie wat er in Vlaanderen wordt uitgekraamd over publieke en private zaken. Er komt geen einde aan de belachelijkheid", schrijft hij in zijn 'Dagboek van een vijftiger'. En de onbehaaglijkheid die bezit van hem nam voelde hij ook in de eigen partij.

Zelfverheerlijking, de nietsontziende bezetenheid om de hoogste toppen te halen, de arrogantie van de macht… Het stoort hem mateloos. Vandaar dat hij zichzelf steeds op de achtergrond plaatst. Precies deze bescheidenheid is dé kwaliteit die hem het presidentschap opleverde.

In zijn eerste toespraak als president van Europa laat hij in zijn kaarten kijken hoe hij dat presidentschap zal opvatten: Van Rompuy is een man van de dialoog. Eenheid en actie staan centraal voor hem. Naar zijn gevoel zijn onderhandelingen die tot beslissingen leiden waarbij er winnaars en verliezers zijn, geen goede onderhandelingen. Het is zijn overtuiging dat er stap voor stap moet worden vooruitgegaan maar dan zonder 'too little too late'.

Op zijn weblog schreef Van Rompuy op 23 mei 2007 trouwens: "Samen is meer dan ooit een sleutelwoord."

Op zijn weblog valt op hoezeer de president verknocht is aan principes als solidariteit, vertrouwen, geloofwaardigheid.

Hoe de immense problemen aan te pakken?

Herman Van Rompuy vindt het jammer dat de mens er maar in slaagt doortastende maatregelen te treffen als men met de rug tegen de muur staat en de afgrond voor ogen ziet. De 'sense of urgency' moet ons dus vaak van buitenaf worden opgedrongen.

De mens moet leren uit de geschiedenis en de lessen uit die geschiedenis goed in de oren knopen. Een van die lessen is dat het eigenbelang de beginselen niet mag overheersen. Een interessante gedachte in het Europa van de 27 waarin elke staat zijn eigen belang centraal stelt.

Ideologie speelt vandaagt een bijkomstige rol in de politiek, meent hij. Het politieke landschap is zo versnipperd dat je met ideologie alleen geen klimaat van solidariteit, openheid, coherentie, cohesie kunt verwerven om de problemen waarvoor we staan aan te pakken.

Over democratie

Wat niet kan is hervormingen doorvoeren binnen het politiek establishment en daarna, zonder betrokkenheid van de openbare opinie, hun mening vragen. Dat gebeurde bij de referenda in Nederland en Frankrijk over de Europese Grondwet.

Naar aanleiding van de federale verkiezingscampagne in 2007 haalde Van Rompuy vier waarden aan die toch wel illustratief voor de man zijn:

"De eerste waarde is 'waarheid'. Geloofwaardigheid is gebaseerd op waarheid.

De tweede is 'respect ' voor de andere opbrengen.
Een derde is 'verantwoordelijkheid', nauw verbonden aan 'rechten en plichten'.

Een vierde is 'verbondenheid' en gemeenschapszin tegenover (positief) individualisme.

Er is geen nood aan meer 'ideologie' maar aan meer waarden. Maar niemand kan zonder waarden, waar de andere steeds centraal moet staan."

Over Turkije

Al enkele jaren is er sprake van een toetreding van Turkije tot Europa, maar voorlopig werden er nog geen concrete onderhandelingen opgestart. Van Rompuy heeft zijn bedenkingen over een eventuele latere toetreding van het land omdat het naar zijn mening niet te vergelijken valt met vorige aangetrokken partners: Turkije is Europa niet en zal dit nooit zijn. De christelijke waarden waarop Europa steunt zullen verwateren door de toetreding van een groot islamitisch land als Turkije.

Nog enkele interessante uitspraken

(over de Oost-Duitsers): Zij hebben de muur van Berlijn doen barsten zoals destijds Jozua de muren van Jericho zag bezwijken onder zijn bazuingeschal.

(uit: Het christendom. Een moderne gedachte)

De moderne, christelijke intellectueel heeft een meerwaarde te bieden tegenover het nihilisme of de verwarring die de niet-gelovige wereld vandaag tekent.

Vertegenwoordigers van de generatie van Walschap (een vrijzinnige Vlaamse schrijver, GD), die de oorlog aan God verklaard heeft, zijn in Vlaanderen trager aan het uitsterven dan elders. Maar eens zal ook over hen de grote stilte komen. Zij hebben niets duurzaams positief te vertellen en uiteindelijk geen hoop te bieden aan de

moderne mens.

(uit: Het christendom. Een moderne gedachte)

De dominante cultuur is die van het centrum.

(uit: Vernieuwing in het hoofd en hart. Een tegendraadse visie)

Wie het over 'rechten en plichten' heeft kan niet veel moeite hebben met de opkomstplicht, de belangrijkste daad in een democratie.

Wij bezweren als politici voortdurend dat we alles onder controle hebben, maar eigenlijk zijn wij machtelozer dan ooit. De eenvoudige waarheid is dat het ons ontsnapt, dat we er zeer vaak gewoon als toeschouwer bij staan.

Ook al zijn wij de eerste en enige generatie die geen oorlog aan den lijve

ondervonden heeft, toch zijn wij angstiger dan alle voorgaanden. Het gebrek aan

geluk bedreigt ons. Genoeg is alleen genoeg als het minstens evenveel is als die

van hiernaast. Men moet leven in harmonie met zichzelf en in solidariteit met de

anderen, (men moet) opnieuw het vermogen vinden om gewoon tevreden te zijn.

Publicaties

De kentering der tijden, Lannoo, 1979

Hopen na 1984, Davidsfonds,1984

Het christendom. Een moderne gedachte, Davidsfonds, 1990

Vernieuwing in hoofd en hart. Een tegendraadse visie, Davidsfonds, 1998

De binnenkant op een kier. Avonden zonder politiek, Lannoo, 2000

Dagboek van een vijftiger, Davidsfonds, 2004

Op zoek naar wijsheid, Davidsfonds, 2007

Een haiku van zijn hand die het karakter van de bescheiden doorzetter illustreert:

Een meeuw op één poot

starend staande in de zee.

De kou deert haar niet

En een tweede die we misschien kunnen beschouwen als een een afkondiging van zijn toekomstige beleid:

Wolken als watten

bovenaards.Vanop de grond

een weelde van kleur

Zijn website: http://hermanvanrompuy.be

Swishing zet dames aan tot kledingruil

Gent heeft al een tijdje het 'Swishing'-fenomeen ontdekt. Vrouwen kunnen er kleding ruilen en zo miskopen rechtzetten om iets beters in de plaats te krijgen. Gaat iedereen echter even gelukkig naar huis?

Wat houdt 'Swishing' in?

De nieuwe trend komt uit Groot-Brittannië overgewaaid en werd oorspronkelijk georganiseerd door vriendinnen die er een feestje aankoppelden. Swishing gaat als volgt: elke dame brengt één goed kledingstuk of een accessoire (handtas, juwelen, schoenen) mee dat ze om welke reden dan ook kwijt wil. Het kan bijvoorbeeld te klein (geworden) zijn of niet meer in de smaak vallen, de kleur kan wat tegenvallen, het past niet in je garderobe… Met andere woorden: je beschouwt het als een miskoop.

Zodoende breng je het in voor de groep. Als elke deelneemster haar bijdrage heeft geleverd, mag iedereen een van de kledingstukken uitkiezen. Wat overblijft wordt aan een goed doel geschonken. Bedoeling is verspilling tegen te gaan en de wegwerpcultuur een hak te zetten.

Waarom 'Swishing'?

De naam 'swishing' lijkt op 'switching' hetgeen 'ruilen' betekent, de uiteindelijke bedoeling van de organisatie. 'To swish' betekent anderzijds letterlijk 'ruisen, suizen, ritselen'. Het is het geluid dat zijde maakt als je er met je handen doorheen gaat. Wie naar een Swishing-evenement komt, tast en voelt vooraleer een beslissing te nemen. Maar in de maatschappelijk zin van het woord heeft het ook connecties met het ruisen van de kleding van mensen die een sociaal evenement frequenteren.

Zet Oost-Vlaanderen de trend?

In Gent raakt het fenomeen stilaan ingeburgerd. Al enkele keren werd een Swishing-party georganiseerd. Plaats van het gebeuren is het Ateljee, de plaatselijke kringwinkel. Enkele jonge vrouwen bepalen de regels die ze licht aangepast hebben nadat ze constateerden dat rustig en gedisciplineerd rondkijken en proberen er niet bij was. De dames liepen soms als een gek naar het kledingstuk van hun keuze, raakten in conflict om het te veroveren, waarbij roepen, trekken en zelfs bijten geen uitzondering bleek.

De principes

Daarom werd besloten om twee rondes te organiseren. Om te beginnen kan iedereen maximum vijf stuks aanbrengen. Het basisprincipe is dat afdankertjes niet kunnen: dus geen pluizende pulls, jurken met lossende naden of een blouse met een vlek. Hierop wordt streng toegekeken.

In een eerste ronde kunnen de deelneemsters elk kledingstuk rustig bekijken en passen. Iedereen is gelijk, het principe van 'wie eerst komt, eerst maalt' geldt niet meer.

In een tweede ronde ga je voor het kledingstuk (of de kledingstukken, want je hebt recht op het aantal kledingstukken dat je hebt meegebracht) dat je staat en past. Bij het binnenkomen heb je een nummertje uit een bokaal getrokken. Als eenzelfde kledingstuk door verschillende dames begeerd wordt haalt het hoogste nummer het binnen.
Deelneemsters betalen 10 euro en krijgen daarvoor een 'goodybag', een swishing outfit, een welkomstdrankje, worden verwend door visagistes, restylers en kappers, kunnen deelnemen aan een wedstrijd en iets eten of drinken.

Winnaars en verliezers

Het overgrote aantal deelneemsters is jong en heeft een slank figuur. Niet verwonderlijk dus dat de maten 36-38 oververtegenwoordigd zijn en deze rekken worden platgelopen. Rekken met grotere maten, 40-42-44, zijn kleiner in aantal. Daar is de keuze eerder beperkt. Ze staan dan ook wat verdoken achteraan in de winkel en kennen niet direct een grote stormloop. Met als gevolg dat dames met een wat grotere maat vaak in de kou blijven staan en teleurgesteld de zaak verlaten. In feite hebben ze hun (dure) kleding gratis aan de Kringwinkel geschonken.

Alleen een grotere commercialisering van zulke evenementen kan ertoe leiden dat er meer deelneemsters opdagen waardoor de keuze vergroot en er minder ontevredenen naar huis terugkeren.

Uitbreiding mogelijk

Momenteel zijn Swishing-dagen enkel voorbehouden voor dames. Mogelijk wordt dit soort evenement in de toekomst nog uitgebreid naar andere doelgroepen. Mannen hoeven dus niet te wanhopen en wie een dagje ouder wordt krijgt op een dag misschien ook wel de gelegenheid om aan kledingruil te doen…

Muzikale humor met De Schedelgeboorten

Ik had ze nog niet gezien en nu ze hun kristallen jubileum vierden met hun 'greatest hits'-voorstelling 'Feestje', werd het de hoogste tijd om de lovende commentaren her en der te toetsen aan de realiteit. De Schedelgeboorten dus, ontstaan in 1993 op inititiatief (onder andere) van de heren Wouter Van Lierde en Rik Tans.

Humor en muziek

In een tijdperk waarin humor steeds meer en meer op de voorgrond treedt in onze culturele centra met stand-up comedians als Wim Helsen, Bert Kruismans, Raf Coppens, Nigel Williams en andere Gunter Lamoots blijven ook totaalacts als De Nieuwe Snaar en Kommilfoo hoge ogen gooien. Deze laatste twee combineren humoristische songs met hilarische tussenacts.

Een derde groep die in dit rijtje past zijn de Schedelgeboorten. Hun bijna twee uur durende optreden is een aaneenschakeling van kolder, parodie, satire en droge commedia del arte tegen een achtergrond in de vorm van een feesttaart.

Schaduwspel

Dat het visuele een belangrijke rol speelt in hun act blijkt al vanaf het openingsnummer: elk om beurt verschijnen drie groepsleden achter een wit doek waar ze als voorbereiding op de instrumentale intro een schaduwspel opvoeren. Dit schaduwspel zal nog enkele keren terugkeren gedurende de show en nog menige smakelijke lach uitlokken.
Maar ook de mimiek van de Schedelgeboorten speelt een aanzienlijke rol gedurende het programma. Uiteraard schiet zanger Wouter Van Lierde hierin de hoofdvogel af, maar de droogkomische smoeltrekkerij van percussionist Danny Van Rietvelde, een kloon van Kommilfoo'er Raf Walschaerts, gecombineerd met de ingehouden Stan Laurel-pose van toetsenist Anton Janssens zorgen voor de nodige (binnen)pretjes bij het publiek.

Variatie troef

De mijns inziens grootste kwaliteit van dit kwartet is ontegensprekelijk de variatie. In elk nummer gebeurt er iets grappigs, valt er een originele wending uit de lucht, het weze in de choreografie (inclusief een knipoog naar Kate Ryan met de zwengelknie), de opbouw van de tekst, de wending die het nummer neemt. Een op het eerste gezicht door Rik Tans solo gebrachte klassieke verloren-liefdesong gaat bijvoorbeeld onverwacht over in een hilarische versie van het slot van Deep Purples 'Child in time' met de drie andere groepsleden als koorleden.

Een rocksong krijgt als achtergrondchoreografie twee origineel swingende Schedels met een wel heel aparte vorm van percussie bedrijven.

En een parodie op het levenslied blijkt compleet geschreven met een 'a'-rijm. Dolkomisch.

Als zanger Van Lierde zich moet omkleden zorgen de overige groepsleden voor humoristische intermezzo's zoals een a cappella stuk boordevol nonsens gezongen met uitgestreken gezicht.

Genres

Ook qua genres die de Schedelgeboorten spelen zit er heel wat afwisseling in het repertoire: blues, rock and roll, ballads, smartlappen, kleinkunst, protestsong. Het passeert allemaal de revue en nooit is de knipoog ver weg.

De aangesneden thema's hebben steeds te maken met het leven van alledag zoals de plaats van de man in het gezin, de dominante echtgenote, de verloren liefde waarop op komische wijze commentaar wordt gegeven. De ironie blijft beschaafd op een enkele platte grap na.

Een mooie acht

Het programma schiet aan kruissnelheid uit de blokken in het eerste deel (op de flauwe feestspeech na), kent dan even een dipje om naar het einde toe weer een hoog niveau te halen.

De quad: onderwerp van discussie

Meer en meer mensen vinden het leuk en spannend om rond te scheuren met een quad. De opkomst ervan in dichtbevolkt gebied leidt tot gemor van de burger in België terwijl het rustig blijft in Nederland.

Leuke hobby

Sinds het begin van de jaren negentig heeft de (jonge) sportieve medeburger een nieuwe bron van vermaak gevonden: de quad. Dit is een open vierwielig voertuig met dikke banden waarmee op alle terreinen kan worden gereden.

Twee soorten

Oorspronkelijk werden enkel robuuste exemplaren gebruikt in de landbouw omdat ze over zowat alle obstakels heen kunnen klimmen. Ze worden nog steeds gebruikt als tractor om werktuigen, machines of aanhangwagens te trekken. In Nederland noemt men ze utilityquads.

Maar al snel bleek dat je er ook mee kunt racen. De speciaal daarvoor ontwikkelde sportquads kunnen snel accelereren en hoge snelheden ontwikkelen. Ze worden vervaardigd om op een zanderig of modderig parcours snel en wendbaar uit de verf te komen. Omdat tweetaktmotoren sterk milieuvervuilend zijn worden nog enkel viertaktmotoren geproduceerd.

Sportief rijden

Door de dikke profielbanden van de quad heeft de piloot direct contact met de ondergrond waarop hij rijdt, zand of asfalt of bosgrond of modder, waardoor hij perfect voelt hoe de quad op zijn stuurbewegingen reageert. Liefhebbers houden van het spectaculair rijden waarbij het inschatten van bochten en nemen van hindernissen de vaardigheid van de piloot moeten demonstreren.

Vandaar dat er steeds meer organisaties en evenementenbureaus initiaties, kennismakingspakketten en races organiseren op het platteland, in bosrijk gebied of op een circuit met wervingsteksten als: 'Quad rijden: een stoere activiteit' of 'Het zand vliegt om je oren en de adrenaline giert door je lijf tijdens dit spectaculair bedrijfsuitje'.

Verbod

Jammer genoeg zijn er steeds meer bestuurders die de quads nu ook gebruiken op de openbare weg of in stedelijk gebied. Ze halen hoge snelheden waardoor ze voor geluidsoverlast zorgen, lappen de verkeersregels aan de laars en blinken niet uit door een voorbeeldige rijstijl.Ten gevolge hiervan werd in Antwerpen besloten de quads te verbieden. Ook in Brussel is een debat aan de gang om een dergelijke maatregel te treffen en in andere steden broeit er wat.

Naar verluidt zouden Nederlandse quadgebruikers gedisciplineerder rijden dan hun Belgische collega's hoewel al ongevallen ten gevolge van roekeloos rijgedrag van zeer jonge bestuurders werden veroorzaakt.

Kan dat zomaar?

Kan er zomaar een verbod worden ingesteld vraagt de Belgische automobielorganisatie Touring zich af. Het verkeersreglement is immers een federale materie en als elke stad of gemeente aanvullende bepalingen zou gaan aanbrengen stevenen we af op een totale chaos, want hoe zou de weggebruiker in die wirwar van plaatselijke reglementeringen en bepalingen nog zijn weg terugvinden: terreinwagens verbieden in Brugge, quads in Antwerpen, fietsen in Namen, afschaffing voorrang op rotondes in Luik?

Wat is een quad volgens de wet?

Daarenboven bestaan quads eigenlijk niet voor de wetgever. Hierover ondervraagd door een quadgebruiker in 2005 antwoordde de toenmalige Belgische minister van Mobiliteit Renaat Landuyt dat de inschrijving van de voertuigen enkel kan op basis van hun technische eigenschappen, zodat je tot drie categorieën komt: een vierwielige bromfiets klasse B, een gemotoriseerde vierwieler of een voertuig voor traag verkeer.

In Nederland spreekt men van een quad die een typekeuring als bromfiets heeft, een quad die een typekeuring als driewielig motorrijtuig heeft, een (zware) quad met een typekeuring als personenauto en een (zware) quad met een typekeuring als bedrijfsauto.

Dat er nood is aan een sluitende wetgeving waardoor de quadgebruikers precies weten waaraan zich te houden is zonneklaar. Aan de heren politici om die uit te werken.

Het Magrittehuis in Jette

Door al de drukte en belangstelling die er begin juni 2009 naar het prachtig nieuwe Magrittemuseum in Brussel uitging, verloren we even uit het oog dat er nog een Magrittehuis in Jette te bezoeken is, waar de schilder 24 jaar van zijn leven verbleef.

De sponsors

Precies tien jaar voor de opening van het museum aan het Koningsplein en na zeven jaar restaureringswerken, werd op 5 juni 1999 een klein Magrittemuseum geopend in de Esseghemstraat 135 te Jette. Het Art Nouveau-herenhuis, waar Magritte een groot deel van zijn leven verbleef, werd gerestaureerd dankzij de inbreng van de gemeente, de Vlaamse Gemeenschapscommissie, de Koning Boudewijnstichting en twee Antwerpse kunstkenners.

De details in zijn schilderijen

Wie denkt rationeel gezien meer inzicht in de kunst van Magritte te zullen verwerven met een bezoek, komt van een kale reis terug. Zei de schilder zelf niet: "Hoe minder er echt verklaard wordt, hoe intrigerender de kunst"? Dus veel verklaringen voor de symboliek die zijn werk kenmerkt vindt men hier niet. Wél zal er een belletje rinkelen als men ziet hoe Magritte een groot aantal details uit zijn huiselijke omgeving in zijn oeuvre verwerkte. Er zijn natuurlijk de voor de hand liggende wereldberoemde voorwerpen als de bolhoed, de pijp of de paraplu, maar terwijl je door het huis op ontdekkingstocht trekt zul je ook andere motieven zien die in zijn schilderijen opduiken als de schoorsteen (La durée poignardée), de schildersezel, het schuifvenster, de dubbele glazen deur, de trap met hoofdbaluster, paardenbelletjes, deurkrukken enzomeer. De lantaarn die 'Het Rijk der Lichten' kenmerkt kun je trouwens op het voetpad voor het huis bekijken.

Extreme kleuren

Wat opvalt zijn de uitgesproken kleuren waarin de kamers geschilderd zijn en die ondubbelzinnig verwijzen naar de surrealistische stijl van de schilder. De voorplaats, die gebruikt werd om belan

grijk bezoek te ontvangen, is 'elektrisch' blauw, de slaapkamer groen en de zolderkamer, die als logeerkamer voor de vrienden dienst deed, paars. Uitgesproken kleuren die zeker in de jaren dertig van de vorige eeuw als revolutionair werden beschouwd. De door Magritte ontworpen meubels in de slaapkamer zijn trouwens bloedrood.

De werkplaats

Magritte, die afkomstig was uit het Henegouwse Lessen, verbleef op zeven verschillende adressen in Brussel. In Jette zelf woonde hij net na zijn huwelijk in 1922 in de Lede

ganckstraat. Na drie jaar Parijs keerde hij naar de gemeente terug om er met zijn vrouw Georgette van 1930 tot 1954 in de Esseghemstraat  te gaan wonen. Het appartement paste hem perfect omdat hij absoluut een gelijkvloers wou voor zijn hond.

Het was in de (kleine) vrij donkere keuken dat hij belangrijke werken schilderde als Het Rijk der Lichten, De  Menselijke Conditie en La durée poignardée (foto). Hij startte er ook met de fresco-ontwerpen voor het casino van Knokke, experimenteerde met vorm en kleur, kenmerkend voor zijn Vache- en Renoirperiode (Hongersnood, foto) en ontwierp mode- en boekillustraties. Van de zowat 1100 schilderijen en 500 gouaches die hij maakte, ontstonden er meer dan de helft naast de kolenkachel. Vele schilderijen zal je er jammer genoeg niet aantreffen op werken uit de Vache-periode na, wel van minder bekend werk zoals enkele ondeugende erotische aquarellen, een dertigtal tekeningen en gouaches.

De overige ruimtes

Hoewel Magritte een atelier had aan de achterkant van de tuin, gaf hij er de voorkeur aan achteraan in de eetkamer aan zijn schilderijen te werken. In het atelier waar er veel meer daglicht binnenstroomde, werkte hij hoofdzakelijk aan publiciteitswerken om zijn inkomen te verhogen. Hij gebruikte het tevens als stockeringsruimte.

Op de andere verdiepingen vindt men nu het documentaire gedeelte van het huis als daar zijn publicitaire pamfletten, telegrammen, brieven (waaronder de correspondentie met Amerikaanse galerijhouders), foto's, tekeningen, affiches en allerlei curiosa die aansluiten bij zijn werk.

Ontmoetingsplaats voor de Belgische surrealisten

Niet alleen was deze woning een kwarteeuw de verblijfplaats van de schilder, tevens gold het als de ontmoetingsplaats bij uitstek voor de Belgische surrealisten. Samen met vrienden-surrealisten organiseerde hij er happenings. Vandaar dat er ook een kamer gewijd is aan surrealistische kunstenaars als Mariën, Delvaux, Baes, Graverol en Mesens.

Wie wil weten in welke omgeving Magritte een groot aantal meesterwerken creëerde, de sfeer wil opsnuiven die zijn werk vorm gaven, kan het huis van woensdag tot en met zondag bezoeken van 10 uur tot 18 uur. Bellen is aangewezen.

Bezoek ook het Het Magrittemuseum in Brussel