De quad: onderwerp van discussie

Meer en meer mensen vinden het leuk en spannend om rond te scheuren met een quad. De opkomst ervan in dichtbevolkt gebied leidt tot gemor van de burger in België terwijl het rustig blijft in Nederland.

Leuke hobby

Sinds het begin van de jaren negentig heeft de (jonge) sportieve medeburger een nieuwe bron van vermaak gevonden: de quad. Dit is een open vierwielig voertuig met dikke banden waarmee op alle terreinen kan worden gereden.

Twee soorten

Oorspronkelijk werden enkel robuuste exemplaren gebruikt in de landbouw omdat ze over zowat alle obstakels heen kunnen klimmen. Ze worden nog steeds gebruikt als tractor om werktuigen, machines of aanhangwagens te trekken. In Nederland noemt men ze utilityquads.

Maar al snel bleek dat je er ook mee kunt racen. De speciaal daarvoor ontwikkelde sportquads kunnen snel accelereren en hoge snelheden ontwikkelen. Ze worden vervaardigd om op een zanderig of modderig parcours snel en wendbaar uit de verf te komen. Omdat tweetaktmotoren sterk milieuvervuilend zijn worden nog enkel viertaktmotoren geproduceerd.

Sportief rijden

Door de dikke profielbanden van de quad heeft de piloot direct contact met de ondergrond waarop hij rijdt, zand of asfalt of bosgrond of modder, waardoor hij perfect voelt hoe de quad op zijn stuurbewegingen reageert. Liefhebbers houden van het spectaculair rijden waarbij het inschatten van bochten en nemen van hindernissen de vaardigheid van de piloot moeten demonstreren.

Vandaar dat er steeds meer organisaties en evenementenbureaus initiaties, kennismakingspakketten en races organiseren op het platteland, in bosrijk gebied of op een circuit met wervingsteksten als: 'Quad rijden: een stoere activiteit' of 'Het zand vliegt om je oren en de adrenaline giert door je lijf tijdens dit spectaculair bedrijfsuitje'.

Verbod

Jammer genoeg zijn er steeds meer bestuurders die de quads nu ook gebruiken op de openbare weg of in stedelijk gebied. Ze halen hoge snelheden waardoor ze voor geluidsoverlast zorgen, lappen de verkeersregels aan de laars en blinken niet uit door een voorbeeldige rijstijl.Ten gevolge hiervan werd in Antwerpen besloten de quads te verbieden. Ook in Brussel is een debat aan de gang om een dergelijke maatregel te treffen en in andere steden broeit er wat.

Naar verluidt zouden Nederlandse quadgebruikers gedisciplineerder rijden dan hun Belgische collega's hoewel al ongevallen ten gevolge van roekeloos rijgedrag van zeer jonge bestuurders werden veroorzaakt.

Kan dat zomaar?

Kan er zomaar een verbod worden ingesteld vraagt de Belgische automobielorganisatie Touring zich af. Het verkeersreglement is immers een federale materie en als elke stad of gemeente aanvullende bepalingen zou gaan aanbrengen stevenen we af op een totale chaos, want hoe zou de weggebruiker in die wirwar van plaatselijke reglementeringen en bepalingen nog zijn weg terugvinden: terreinwagens verbieden in Brugge, quads in Antwerpen, fietsen in Namen, afschaffing voorrang op rotondes in Luik?

Wat is een quad volgens de wet?

Daarenboven bestaan quads eigenlijk niet voor de wetgever. Hierover ondervraagd door een quadgebruiker in 2005 antwoordde de toenmalige Belgische minister van Mobiliteit Renaat Landuyt dat de inschrijving van de voertuigen enkel kan op basis van hun technische eigenschappen, zodat je tot drie categorieën komt: een vierwielige bromfiets klasse B, een gemotoriseerde vierwieler of een voertuig voor traag verkeer.

In Nederland spreekt men van een quad die een typekeuring als bromfiets heeft, een quad die een typekeuring als driewielig motorrijtuig heeft, een (zware) quad met een typekeuring als personenauto en een (zware) quad met een typekeuring als bedrijfsauto.

Dat er nood is aan een sluitende wetgeving waardoor de quadgebruikers precies weten waaraan zich te houden is zonneklaar. Aan de heren politici om die uit te werken.

Het Magrittehuis in Jette

Door al de drukte en belangstelling die er begin juni 2009 naar het prachtig nieuwe Magrittemuseum in Brussel uitging, verloren we even uit het oog dat er nog een Magrittehuis in Jette te bezoeken is, waar de schilder 24 jaar van zijn leven verbleef.

De sponsors

Precies tien jaar voor de opening van het museum aan het Koningsplein en na zeven jaar restaureringswerken, werd op 5 juni 1999 een klein Magrittemuseum geopend in de Esseghemstraat 135 te Jette. Het Art Nouveau-herenhuis, waar Magritte een groot deel van zijn leven verbleef, werd gerestaureerd dankzij de inbreng van de gemeente, de Vlaamse Gemeenschapscommissie, de Koning Boudewijnstichting en twee Antwerpse kunstkenners.

De details in zijn schilderijen

Wie denkt rationeel gezien meer inzicht in de kunst van Magritte te zullen verwerven met een bezoek, komt van een kale reis terug. Zei de schilder zelf niet: "Hoe minder er echt verklaard wordt, hoe intrigerender de kunst"? Dus veel verklaringen voor de symboliek die zijn werk kenmerkt vindt men hier niet. Wél zal er een belletje rinkelen als men ziet hoe Magritte een groot aantal details uit zijn huiselijke omgeving in zijn oeuvre verwerkte. Er zijn natuurlijk de voor de hand liggende wereldberoemde voorwerpen als de bolhoed, de pijp of de paraplu, maar terwijl je door het huis op ontdekkingstocht trekt zul je ook andere motieven zien die in zijn schilderijen opduiken als de schoorsteen (La durée poignardée), de schildersezel, het schuifvenster, de dubbele glazen deur, de trap met hoofdbaluster, paardenbelletjes, deurkrukken enzomeer. De lantaarn die 'Het Rijk der Lichten' kenmerkt kun je trouwens op het voetpad voor het huis bekijken.

Extreme kleuren

Wat opvalt zijn de uitgesproken kleuren waarin de kamers geschilderd zijn en die ondubbelzinnig verwijzen naar de surrealistische stijl van de schilder. De voorplaats, die gebruikt werd om belan

grijk bezoek te ontvangen, is 'elektrisch' blauw, de slaapkamer groen en de zolderkamer, die als logeerkamer voor de vrienden dienst deed, paars. Uitgesproken kleuren die zeker in de jaren dertig van de vorige eeuw als revolutionair werden beschouwd. De door Magritte ontworpen meubels in de slaapkamer zijn trouwens bloedrood.

De werkplaats

Magritte, die afkomstig was uit het Henegouwse Lessen, verbleef op zeven verschillende adressen in Brussel. In Jette zelf woonde hij net na zijn huwelijk in 1922 in de Lede

ganckstraat. Na drie jaar Parijs keerde hij naar de gemeente terug om er met zijn vrouw Georgette van 1930 tot 1954 in de Esseghemstraat  te gaan wonen. Het appartement paste hem perfect omdat hij absoluut een gelijkvloers wou voor zijn hond.

Het was in de (kleine) vrij donkere keuken dat hij belangrijke werken schilderde als Het Rijk der Lichten, De  Menselijke Conditie en La durée poignardée (foto). Hij startte er ook met de fresco-ontwerpen voor het casino van Knokke, experimenteerde met vorm en kleur, kenmerkend voor zijn Vache- en Renoirperiode (Hongersnood, foto) en ontwierp mode- en boekillustraties. Van de zowat 1100 schilderijen en 500 gouaches die hij maakte, ontstonden er meer dan de helft naast de kolenkachel. Vele schilderijen zal je er jammer genoeg niet aantreffen op werken uit de Vache-periode na, wel van minder bekend werk zoals enkele ondeugende erotische aquarellen, een dertigtal tekeningen en gouaches.

De overige ruimtes

Hoewel Magritte een atelier had aan de achterkant van de tuin, gaf hij er de voorkeur aan achteraan in de eetkamer aan zijn schilderijen te werken. In het atelier waar er veel meer daglicht binnenstroomde, werkte hij hoofdzakelijk aan publiciteitswerken om zijn inkomen te verhogen. Hij gebruikte het tevens als stockeringsruimte.

Op de andere verdiepingen vindt men nu het documentaire gedeelte van het huis als daar zijn publicitaire pamfletten, telegrammen, brieven (waaronder de correspondentie met Amerikaanse galerijhouders), foto's, tekeningen, affiches en allerlei curiosa die aansluiten bij zijn werk.

Ontmoetingsplaats voor de Belgische surrealisten

Niet alleen was deze woning een kwarteeuw de verblijfplaats van de schilder, tevens gold het als de ontmoetingsplaats bij uitstek voor de Belgische surrealisten. Samen met vrienden-surrealisten organiseerde hij er happenings. Vandaar dat er ook een kamer gewijd is aan surrealistische kunstenaars als Mariën, Delvaux, Baes, Graverol en Mesens.

Wie wil weten in welke omgeving Magritte een groot aantal meesterwerken creëerde, de sfeer wil opsnuiven die zijn werk vorm gaven, kan het huis van woensdag tot en met zondag bezoeken van 10 uur tot 18 uur. Bellen is aangewezen.

Bezoek ook het Het Magrittemuseum in Brussel