dinsdag 7 april 2009

Drijven we de jongeren in het isolement?

Door de enorme vooruitgang op het vlak van media en communicatie is er een nieuw soort van samenlevingsmodel aan het ontstaan dat gekenmerkt wordt door de isolatie van jongeren.

Eerste oorzaak: de opkomst van de televisie
In de jaren vijftig vonden de eerste zwart-wittelevisies hun weg naar de huiskamer. De bevoorrechten die over een toestel beschikten verzamelden familieleden, vrienden en kennissen om zich heen. Maar naarmate de tv meer en meer ingeburgerd raakte en steeds meer gezinnen een toestel in huis haalden, verdween langzaamaan het sociaal contact dat kenmerkend was geweest voor de introductie van de kijkbuis.
De mensen die voorheen op zonnige dagen met de stoel op straat plaatsnamen en een babbeltje sloegen met buren en voorbijgangers bleven nu binnen. Het spontaan sociaal contact ging zienderogen achteruit om uiteindelijk helemaal verloren te gaan.
Vandaag de dag is het aantal tv-toestellen verdubbeld of verdriedubbeld naar gelang van de gezinssituatie. Kinderen beschikken tegenwoordig ook makkelijk over een tv in hun kamer. Daar waar tot voor kort de televisie nog een gezinsbedoening was en men op het vlak van het gezin toch een zekere samenhorigheid bestond, verdwijnt deze nu helemaal en zonderen de verschillende gezinsleden en de jongeren in het bijzonder zich nu af.

Tweede oorzaak: videospelletjes
De eerste videospelletjes kwamen op de markt in de jaren zeventig en boemden tien jaar later. Jongeren schaften zich een console aan waarop ze urenlang spelletjes konden spelen. Het beperkt aantal spelletjes werd de laatste vijftien jaar behoorlijk uitgebreid en toen in 1985 de Gameboy zijn intrede deed, was het hek helemaal van de dam, want nu konden videogames ook op een draagbaar toestel worden gespeeld en meegenomen waar men wou.
Het verslavend karakter van deze spelletjes die om herhaling vragen en om het steeds weer verbeteren van persoonlijke records kluisteren jonge mensen aan hun hebbedingetje.

Derde oorzaak: de gsm
De commercialisering van de wandeltelefoon, gsm of mobieltje genoemd, 15 jaar geleden veroorzaakte een hele revolutie in het communicatielandschap. Voortaan was het mogelijk om overal en wanneer dan ook bereikbaar te zijn. Men was niet meer gebonden aan tijd of plaats. Daarenboven was het nu ook mogelijk om via sms berichtjes naar elkaar te versturen. Het zou een van de geliefkoosde tijdverdrijven worden van jonge mensen.
De nieuwe generaties mobiele telefoons heeft nu ook zoveel mogelijkheden dat ze als het ware minicomputers zijn geworden. Naast bellen en sms'en kan je nu ook spelletjes spelen, fotograferen, e-mails versturen, op het net surfen en dergelijke meer. Het meest revolutionaire model met touchscreen werd de iPhone, intussen al duchtig gekopieerd door andere bedrijven.
Baart het verwondering als het meest ontwikkelde lichaamsdeel van de gemiddelde jongere vandaag de dag de duim is?

Vierde oorzaak: de iPod
De draagbare cassette- en cd-spelers die eind vorige eeuw geïntroduceerd werden waren onhandige apparaten in vergelijking met de in 2001 gelanceerde iPod, een klein, makkelijk in de hand liggend toestelletje dat je in staat stelt naar zelf gedownloade muziek te luisteren. Heb je zin om je huisdiscotheek mee op vakantie te nemen dan laad je je favoriete muziek gewoon op je iPod en klaar is Kees! Via de oortjes zorg je ervoor dat niemand je stoort of niets of niemand jou kan storen en weg ben je, afgesneden van de wereld.

Sleutelwoord: isolatie
Als je rondom je heen kijkt als jongeren in de buurt zijn (in het station, op de bus, aan de schoolpoort, in het park) dan kan je er niet naast kijken: een hele generatie trekt zich terug uit het sociale leven. Eén op twee jongeren loopt rond met oortjes of een koptelefoon, zit onafgebroken te sms'en of spelletjes te spelen.Hij is niet bereikbaar, wil niet gestoord worden. Gevaarlijk wordt het evenwel als dat ook gebeurt terwijl hij fietst of met de motor rijdt en niet meer hoort wat er in het verkeer rondom hem gebeurt.
Daarnaast verliest een groot deel van deze jongeren alle vorm van taalgevoel: sms en e-mailverkeer hebben een soort taal doen ontstaan dat voor oningewijden niet meer verstaanbaar is. Die kromtaal komt ook tot uiting als ze teksten moeten produceren die andere doelen beogen dan een afspraak met vrienden te maken of een liefdesberichtje te zenden.
Overdrijven we nu, schatten we dit helemaal verkeerd in of stevenen we inderdaad af op een asociale generatie? De toekomst zal het uitwijzen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Liefst niet anoniem reageren, dat is zo onpersoonlijk.