Wordt Brussel verengelst?

Sommige politici willen het Engels als officiële taal in Brussel invoeren. Is dat gerechtvaardigd? En zal dat het taalevenwicht niet verstoren?

De liberalen openen het debat

Eind vorig jaar vroeg Open VLD bij monde van haar voorzitter Bart Somers om het Engels als derde officiële taal in Brussel te introduceren. Doordat vele EU-ambtenaren en buitenlandse lobbyisten hun vaste stek in Brussel hebben heeft het Engels het Nederlands als tweede taal in onze hoofdstad verdrongen. Logisch dat dat ook zijn weerslag vindt in de gemeentelijke communicatie en dienstverlening zegt de partij.

Het is niet de bedoeling dat het Engels dezelfde status krijgt als het Nederlands, merkt Sven Gatz, Open VLD-voorzitter van de afdeling Brussel, op, maar het zou enkel dienst doen als 'onthaaltaal' zodat een groot deel van de Brusselse bevolking makkelijker wegwijs kan gemaakt worden in de administratieve wirwar van regels en voorschriften.

Ook Pascal Smet, Brussels minister van Mobiliteit en SPa'er is die mening toegedaan. Het zou de communicatie met de Engelstaligen verbeteren, beweert hij, maar ook het internationale imago van Brussel verder in de verf zetten.

Een rare kronkel

Vreemd dat Nederlandstalige politici er nu voor pleiten dat hun eigen taal verder in de verdrukking gebracht wordt. Daarenboven zou van de administratie, die nu al moeite heeft met de tweetalige dienstverlening -immers, een groot deel van het stadspersoneel is de beide landstalen niet eens machtig- een extra inspanning geëist worden die het wellicht niet zal aankunnen.

Verengelsing?

Is het de bedoeling Brussel te verengelsen? Want we weten hoe anderstaligen reageren op tegemoetkomingen van de overheid: daar waar de toegeving in verband met de informatieverstrekking het uitgangspunt vormt, zullen anderstaligen het als verworven beschouwen dat ook in andere omstandigheden het Engels de voertaal wordt (b.v. in winkels, in teksten, in bewegwijzering, enzomeer).

Vlamingen vergeten snel

Zijn we de les die de Franstaligen ons gaven al vergeten? Brussel (afkomstig van het woord Broeksele, vestiging in het moeras) was in oorsprong een Nederlandstalige stad. Onder andere was het de hoofdstad van o.a. het hertogdom Brabant, de Zuidelijke Nederlanden en het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. In het jaar van de onafhankelijkheid van België (1830) was het een Brabantse stad waar het Nederlands, hoofdzakelijk in de vorm van het plaatselijk dialect, de hoofdtoon uitmaakte. Toen werd de administratie helemaal verfranst en werden onze instellingen in het Frans uitgebouwd. Immers, de nieuwe bewindslieden waren van adel en Franssprekend. Vermits ook het onderwijs in het Frans gebeurde werd de burger in een totaal verfranste sociale structuur geprangd.

Hoe steeds meer Franstaligen zich in Brussel vestigden en er hun moedertaal aan de oorspronkelijke bevolking opdrong, hoeven we niet meer uit te leggen. Iedereen weet stilaan dat Franstaligen er de grootste moeite mee hebben om zich aan te passen aan hun omgeving en zodus uit gemakzucht weigeren Nederlands te leren. En vermits Vlamingen onmiddellijk naar het Frans overschakelen als de gesprekspartner niet uit zijn woorden raakt is de rekening makkelijk gemaakt.

Nog maar eens toegeven

Is het nu de bedoeling om ook het Engels stilaan aan zijn opmars te laten beginnen? Zullen we ons de les weer laten spellen door grotere culturen om ons 'imago' in het buitenland op te poetsen? Is het niet voldoende dat onze hoofdstad volledig verfranst werd dat men nu de fakkel aan het Engels wil doorgeven zodat Brussel binnenkort helemaal vervreemdt van haar eigen land?

In plaats van de eigen taal verder te ondersteunen zijn een aantal (niet van de minste) Vlamingen bezig hun eigen positie te ondergraven. Is dat nog steeds de aard van de Vlaming: toegeven en blijven toegeven tot er niets meer van onze cultuur overschiet?