De rentemeter van de spaarrekeningen

Het wordt steeds moeilijker voor de consument om door het spaarrekeningenbos de eurobomen te zien. Niettegenstaande vorig jaar wettelijke veranderingen werden doorgevoerd is het voor de gemiddelde Belgische burger nog steeds bijzonder moeilijk om te weten wat zijn spaarrekening nu echt jaarlijks opbrengt (voor zover de inflatie daar niet anders over beslist).

Onduidelijk

De Belgische spaarder klonk het refreintje van de klassieke spaarrekening, de meest betrouwbare spaarvorm voor de doorsnee burger tot voor kort, zo: je had de basisrente, daarboven kreeg je een getrouwheidspremie en dan was er ook nog de aangroeipremie. Dus wat je uiteindelijk aan het einde van het jaar aan rente zou krijgen, was niet zo duidelijk, zeker als er ook nog gegoocheld werd met de voorwaarden als er bijvoorbeeld in de loop van het jaar bedragen werden afgehaald.

Hervorming

Eind december 2008 werd er dan een hervorming van het zogenaamde spaarboekje doorgevoerd door toedoen van minister van Financiën Reynders. Het belangrijkste punt was de afschaffing van de aangroeipremie, een premie die het extra geld dat tijdens het jaar op een rekening werd gestort beloonde. De onderliggende filosofie was: hoe meer centjes je bijspaart op hoe meer extra's je kon rekenen (op voorwaarde dat het geld ook het hele jaar op de rekening bleef staan). Wat de getrouwheidspremie betreft werd er een minimum en een maximum voorzien en ook aan de basisrente werd een maximum percentage gekoppeld.

Geen oplossing

Hierdoor werd de renteregeling al iets transparanter als je louter naar de feiten kijkt: een zekere basisrente en een afgebakende getrouwheidspremie. Maar dat is dan zonder rekening te houden met de inventiviteit van de banken die op alle mogelijke manieren spaarders trachten aan te trekken met (tijdelijke) acties en promotiestunts die niet altijd zonneklaar zijn tot waar ze je brengen. De voorwaarden die er vaak aan gekoppeld worden zijn niet altijd duidelijk voor de modale burger zodat de doorsnee spaarder zich maar al te vaak laat vangen door de op het eerste gezicht aanlokkelijke voorwaarden zonder de kleine lettertjes te lezen.

Enkel een basisrente is een oplogssing

Is dat gerechtvaardigd voor een product dat de kleine spaarder nauw aan het hart ligt en dat hij voorziet van zijn zuur verdiende centjes die hij opzij zet voor als het even wat minder gaat of in functie van een grote aankoop? Duidelijkheid en transparantie zijn toch een noodzakelijke voorwaarde om de mensen zekerheid te bieden. Als er bijvoorbeeld enkel een basisrente zou bestaan, zou de consument écht kunnen gaan vergelijken en de verschillende aanbiedingen van de banken tegen elkaar afwegen.

Voor we niet kan volgen is er nog altijd de mogelijkheid om een overzicht te behouden van het ruime aanbod door naar de website van de krant 'De Tijd' te surfen. Daar vind je een rentegids die steeds geüpdatet wordt en waar je de verschillende formules in een oogopslag kan bekijken: basisrente en getrouwheidspremie per soort spaarrekening worden netjes naast elkaar gezet en informatie betreffende de geldende voorwaarden overzichtelijk gepresenteerd. Zo kun je bijvoorbeeld zien dat momenteel de Fortuneo Plus spaarrekening de hoogste basisrente biedt (2%), maar dat drie verschillende banken de hoogste getrouwheidspremie (1,50%) voorstellen, maar dat de hoogste combinatie van de twee zowel het reeds genoemde Fortuneo Plus als BNP Fortis Online Premium als de Fintro Blue Select Spaarrekening vormen (2,50%).

Oppassen

In tijden waarin de inflatie de rente van de spaarrekeningen overtreft is het meer dan ooit aangewezen voor de interessantste spaarformules te kiezen nu de crisis iedereen met een modaal inkomen begint pijn te doen en het vertrouwen in de beurs tot een dieptepunt is gezakt.