België danst het EU-voorzitterschap op gang

Met 'België danst' werd het EU-voorzitterschap van België op een ludieke manier ingezet. Tienduizenden Belgen uit alle hoeken van het land dansten simultaan dezelfde passen als teken van verbondenheid met de Europese gedachte.

Viering

Toen Robert Schuman de aanzet gaf tot de oprichting van de EGKS (Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal) in 1951 had hij nooit gedacht dat zijn Europese droom zo relatief snel werkelijkheid zou worden. De EG bevat nu 27 landen, met nog enkele landen in de wachtkamer, en om de zes maanden wordt het voorzitterschap van de raad door een ander lid overgenomen. Sinds het Verdrag van Lissabon (2007) wordt dit voorzitterschap beperkt tot het voorzitten van de vergaderingen van de vakministers (op Buitenlandse Zaken na), daar er beslist werd tot de verkiezing van een permanente voorzitter (de Europese president) die tweeënhalf jaar (met een mogelijkheid tot verlenging van het mandaat) zal aanblijven.

Op 1 juli 2010 werd België voor de zesde keer voorzitter van de Europese Unie: 1970, 1973, 1977, 1993 en 2001 waren de vorige beurten. Dit historisch feit ging gepaard met talrijke feestelijkheden. Een van de meest gesmaakte was 'België danst', een bal moderne dat simultaan in 12 steden werd georganiseerd.

Wat houdt 'België danst' in?

'België danst/Belgique danse' is een zogenaamd 'bal moderne', waarbij professionele dansers het publiek binnen een kort tijdsbestek een choreografie op een bekend muzieknummer aanleren. Het is een concept van de vzw Arenal, en meer bepaald van Tomas Leyers, die dit niet alleen op openbare plaatsen doet, maar 's winters ook in balzalen.
Een eerste keer werd dit concept nationaal georganiseerd ter gelegenheid van de viering van 175 jaar België toen op de klanken van 'Ik hou van U/Je t'aime tu sais', gezongen door Stijn Meuris (Monza) en Marie Daulne (Zap Mama), door 40.000 Belgen over het hele land eenzelfde dans (een wals) werd uitgevoerd.

Ter gelegenheid van het begin van het Belgische Europese voorzitterschap gebeurde iets gelijkaardigs. Jaune Toujours herwerkte zijn bekendste nummer 'Bruxelles ici/Brussel hier' speciaal voor dit evenement en Maria-Clara Villa Lobos, een Brusselse van Braziliaanse origine, zorgde voor de choreografie. Aan het publiek in twaalf Belgische steden werd deze dans aangeleerd in 50 minuten. Om 21.40 uur precies vond dan de simultane uitvoering op de verschillende locaties plaats die rechtstreeks werd uitgezonden door de nationale tv-zenders.

Wie waren de hoofdrolspelers?
Jaune Toujours is een Brusselse mestizoband die een stevig livereputatie heeft uitgebouwd. Ze spelen enthousiaste muziek die een samenraapsel is van talloze muziekgenres zoals latino, salsa, balkan, rap, hiphop, punk, ska, rock met de nadruk op balkan eerder dan salsa. Swingend als een rockgroep, maar zonder gitaren.
Danseres Villa Lobos werkte een choreografie uit die op het ritme van de muziek de uitgelatenheid van een volk, een in zijn diversiteit, illustreert. Immers, België is Europa in het klein in die zin dat met Wallonië en Vlaanderen twee verschillende culturen werden samengebracht die vooralsnog in harmonie samenleven. Met haar dans maakte ze een (humoristische) trip doorheen Europa met een link naar het multiculturele Brussel.

De keuze van de steden
Belgen van over het hele land konden participeren aan dit reuzendansfeest. Zoals zo vaak was het zaak om het perfecte evenwicht tussen de verschillende taalgroepen te bewerkstellingen. Daarom werd er gekozen voor vijf Vlaamse (Antwerpen, Brugge, Gent, Hasselt en Leuven) en vijf Waalse steden (Charleroi, Doornik, Louvain-La-Neuve, Luik en Namen) waar er zou gedanst worden, aangevuld door Eupen voor de Duitstalige Belgen en de Europese hoofdstad Brussel/Bruxelles.

Doel
Dit evenement dat door toedoen van de kanselarij van de Eerste Minister tot stand kwam had tot doel om de betrokkenheid van de burger bij dit historische gebeuren te versterken. Door een collectieve danspartij over het hele land te organiseren wilde men hulde brengen aan de diversiteit en de gezelligheid die in heel België heerst.

Met de deelname van tienduizenden Belgen uit alle lagen en klassen van de bevolking, ongeacht hun politieke overtuiging, hun religie, hun afkomst of hun huidskleur, uit alle leeftijdsgroepen werd aan dit opzet een kleurrijke invulling gegeven.