Raymond zestig

Je kunt het niet romantischer bedenken: Raymond van het Groenewoud, die van 'Je veux de l'amour' zijn lijflied maakte, vierde zijn zestigste verjaardag op Valentijnsdag. Hij werd op passende wijze gevierd in de oude cinema Roma in Antwerpen door collega's, vrienden, familie én geliefde.

Begin van de carrière

Raymond, zoals hij door Vlaanderen gemeenzaam genoemd wordt, begon zijn muzikale carrière als basgitarist in het balorkest van zijn vader, maar zette zijn eerste échte stappen in de showbusiness als gitarist van dat andere Vlaamse fenomeen Johan Verminnen in het begin van de jaren zeventig. Al vlug besefte hij dat zijn plaats niet in een begeleidingsband was maar dat hij over voldoende creativiteit beschikte om zelf in de spots te staan. Louisette werd geboren, een groep met onder andere Erik Van Neygen, die later zelf solo zou uitpakken. Met deze groep nam hij 'Maria Maria, ik hou van jou' op, wat een fel gesmaakt nummer op optredens werd.

De eerste successen

Een eerste bescheiden succes haalde hij met de LP 'Je moest eens weten hoe gelukkig ik was'. Mich Verbelen, Stoy Stoffelen en Jean-Marie Aerts begeleidden hem als Bien Servi. Toen de nieuwe groepsnaam The Millionaires werd had Jean Blaute de plaats van Aerts ingenomen. 'Bleke Lena' was intussen een eerste hit geworden. Op zijn volgende album 'Ik doe niet mee' (1975) vind je een typisch voorbeeld van de wel heel eigen humor van Van het Groenewoud in 'Ik wil de grootste zijn'.

Je veux de l'amour

De artiest herdoopte zijn groep tot The Centimeters. 1977 was het jaar van de grote doorbraak met zijn album 'Nooit meer drinken' waaruit zijn monsterhit 'Meisjes' voortkwam. Op het festival van Torhout-Werchter eind van de jaren zeventig bewees hij voor een groot publiek wat voor een showbeest hij wel was. Op het Pinkpopfestival nam hij ook het Nederlands publiek voor zich in en met 'Je veux de l'amour' was het hek helemaal van de dam: het werd een gigantisch succes.

Icoon, controversie en hernieuwd liefdesgeluk

Er volgden nog verschillende hits waaronder de gospel 'Liefde voor muziek' dat nummer 1 werd in zowel België als Nederland. In 2002 werd het in 1978 gecomponeerde 'Vlaanderen boven' het officiële feestlied van de Vlaamse Gemeenschap voor de vieringen van 11 juli. Raymond zorgde voor controversie met het anti- Amerikanummer 'Weg met Amerika' dat hem een klacht bij het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding opleverde, en engageerde zich politiek met de 'Wappersong' een Nederlandstalige versie van 'Don't look back' (Peter Tosh en Mick Jagger). Meer dan tien jaar lang sloot hij de Gentse Feesten af (laatste keer 2005).
Na de scheiding van zijn vrouw Mie van wie hij drie zonen kreeg, ging hij een relatie aan met Sigrid Spruyt . Hij huwt de VRT-journaliste op 6 augustus 2009.

Een duizendpoot

Raymond wordt algemeen geapprecieerd voor de verscheidenheid van zijn thema's en de muzikale variatie in zijn oeuvre: hij kan rocken als de pest (Maria), ironisch uit de hoek komen (Italianen), politieke bijten (Amerika), de romantische snaar beroeren (Danielle) zowel als een klassiek dansgenre persifleren (Cha cha cha) als zijn liefde voor zijn land bezingen (Brussels by Night). Zijn teksten bevatten knipogen, zijn doorspekt met ironie en geregeld vrolijk van karakter maar kunnen evengoed ingetogen en emotioneel zijn. Ze beschrijven vaak het grappige (en minder grappige) gedrag van het specimen 'mens'.

Zestig jaar

De talloze facetten van deze muzikale duizendpoot, officieel 'singer-songwriter', met een carrière van veertig jaar, werden uitgebreid belicht op het verrassingsfeest dat op zijn verjaardag door Radio 1 in Roma georganiseerd werd. Voor een heterogeen publiek brachten bekende namen als Koen Wauters, Bart Peeters, Will Tura en Marc Didden hulde aan het Vlaamse icoon.